Dom z pniaków i gliny

Technologia budowy takich domów jest znana od dawna. Jeszcze w latach 80-tych to budowa trwała w Jakucji. W domu spokojnie wytrzymują ekstremalne zimy z temperaturami poniżej -50°C , a latem i poza sezonem świetnie zachował klimat nawet podczas dobowych wahań od +42°C w dzień do 0° — 2°C w nocy. 

Najważniejsze zalety budowy to:
— niski koszt budowy samego domu;
— piękne, energooszczędne wskaźniki — dom bardzo ciepły;
— niezwykły dekoracyjny wygląd.

Glina i drewno, najlepsi przyjaciele. Drzewo przekazuje strukturę, a glina decyduje o mikroklimacie: latem w takim domu jest chłodno, a zimą ciepło. Nie ma nadmiaru wilgoci, bo ściany błyskawicznie wchłaniają ją i powoli oddają.

Do budowy takich ścian potrzebne drewno( trzeba je podzielić, aby nie popękały ), siano, glina i piasek. Korzystać można dębowe i osika drewno. Drewno musi być bardzo dobrze wysuszone pod zadaszeniem – najlepiej nie mniej niż rok. Siano trzeba porąbać siekierą lub wyrzucić przez rozdrabniacz do trawy – nie może być długa. W korycie z wodą miesza się glinę z piaskiem i tam dodaje się siano – to wszystko ugniata się do pożądanej konsystencji. Ta mieszanka jest określone na drewno i w ten sposób z niej i drewna wykłada się ściany.

Nad murami ważne jest, aby zrobić zadaszenie, aby chronić je przed wilgocią. Na zewnątrz i wewnątrz ściany tynk, wewnątrz do tynku dodaje się obornik koński – on daje idealnie gładką, delikatną strukturę i jest doskonałym antyseptykiem. Okapy dachów w domu z takimi ścianami muszą być duże, aby maksymalnie chronić ściany przed wilgocią na glinę. Za murami ważne jest, aby stale monitorować –  pęknięcia i szczeliny.

W stanach ZJEDNOCZONYCH i Kanadzie można znaleźć wiele takich domów i stodół, zbudowanych w tej technologii 100-200 lat temu, są takie domy w wieku ponad 100 lat w Szwecji i Niemczech, wszystkie są w idealnym stanie. W otwartych źródłach znajdują się informacje, że technologia ta jest już co najmniej tysiąc lat i drewno domy budowali w czasach starożytnych, na Syberii i w Północnej Grecji.

W Ameryce Północnej w ten sposób murowania ścian otrzymał nazwę cordwood masonry — "beton поленницей". Technologia ta jest przyjazna dla środowiska, ekonomicznej i energooszczędnej. Dla małego domku o powierzchni 75 mkw. trzeba około 60 metrów sześciennych drewna. Drewno nadaje z dowolnego drewna, ale eksperci radzą brać drewno z twardych gatunków drewna, i one muszą być dobrze wysuszone. Właśnie ze względu na właściwości drewna pękać podczas suszenia, zaleca się brać łupki drewna, a nie okrągłe kawałki, które po wyschnięciu pękają wzdłuż włókien.

Długość łupek drewna ( czyli grubość ściany) w naszym klimacie polecam brać od 40 do 60 cm To dwa razy więcej, niż dla zwykłych drewnianych ścian, ponieważ przewodność cieplna drewna wzdłuż włókien dwa razy wyższa, niż w poprzek.W tej technologii można zrobić podwójną ścianę, wypełniając przestrzeń pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną ściany izolatorem ciepła.

Żródło: http://nowy-swiat-wiedza-swiadomosc.blogspot.com/p/glina-dom-technologii-glinoruchka.html?spref=fb